Πριν τη χθεσινή αγωνιστική ελάχιστοι θα πόνταραν ότι Παναθηναϊκός και ΑΕΚ θα έφευγαν και οι δυο με διπλά από Τούμπα και Καραϊσκάκη. Ωστόσο οι δύο καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος επιβεβαίωσαν με τον καλύτερο τρόπο ότι τη φετινή χρονιά ο τίτλος της Superleague είναι δική τους υπόθεση. Μπορεί Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ να ήταν κοντά στο μεγαλύτερο κομμάτι της σεζόν, όμως σε βάθος χρόνου φαινόταν πως οι μεγάλες ομάδες της Αθήνας είναι εκείνες που έχουν ό,τι χρειάζεται για να φτάσουν στο τέλος του δρόμου.

Στην Ελλάδα δεν τα πάμε και ιδιαίτερα καλά με την αποδοχή της ήττας και την ανωτερότητα του αντιπάλου, αλλά αν κοιτάξουμε τα πράγματα ψύχραιμα και καθαρά, οι ομάδες που μπαίνουν στην τελική ευθεία με στόχο την κούπα είναι αυτές που πραγματικά το αξίζουν. Μετά τα 90s είναι η πρώτη φορά που ΑΕΚ και Παναθηναϊκός κοντράρονται στα ίσα για το πρωτάθλημα  θυμίζοντας τις εποχές κυριαρχίας τους στο εγχώριο πρωτάθλημα.

Τρυπάει ασταμάτητα το ταβάνι του

Ο Παναθηναϊκός βιώνει μια ξέφρενη πορεία από την αρχή της σεζόν, βουλώνοντας συνεχώς τα στόματα των haters με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο. Μετά τον διαστημικό πρώτο γύρο, το τριφύλλι προσγειώθηκε στην πραγματικότητα μετά τη διακοπή του Μουντιάλ, όμως εκεί είναι που έδειξε τον πραγματικό του χαρακτήρα. Η διαφορά μπορεί να χάθηκε αλλά εκεί που το μομέντουμ ήταν τραγικό και όλα έδειχναν κατάρρευση, ο Παναθηναϊκός βρήκε τρόπο να σταθεί στα πόδια του, να καμουφλάρει τις πληγές του και να συνεχίσει το δρόμο του για την κούπα. Αντί να λυγίσει στην πίεση, ατσαλώθηκε μέσα από αυτή και πέτυχε σειρά από τεράστιες νίκες. Δύο διπλά στο Χαριλάου για πρωτάθλημα και κύπελλο, νίκη στο ντέρμπι αιωνίων στη Λεωφόρο και διπλό στην Τούμπα. Κάθε φορά που νομίζεις ότι ο Παναθηναϊκός τέλειωσε, εκείνος απαντάει με cojonaτες νίκες απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο και μέσα σε οποιαδήποτε έδρα.

Ο Γιοβάνοβιτς ήξερε πως αν η ομάδα του θέλει να κάνει πρωταθλητισμό υπάρχει μόνο ένα μονοπάτι και αυτό ακολούθησε. Έφτιαξε ένα σύνολο που τρώει γκολ με το σταγονόμετρο και πρέπει να φτύσεις αίμα για να κερδίσεις. Αντίθετα εκείνο ξέρει πώς να παίρνει αυτό που θέλει ακόμα και χωρίς τον παίκτη που το κουβάλησε στην αρχή της σεζόν. Χωρίς τον Αϊτόρ ο Παναθηναϊκός επιμένει να μάχεται σαν θηρίο και να κυνηγάει ένα πρωτάθλημα που στην αρχή της σεζόν κανείς δεν πίστευε ότι μπορεί να πάρει. Με τους Μπρινιόλι, Πέρεθ, Χουανκάρ, Ιωαννίδη και Κουρμπέλη να κάνουν σεζόν καριέρας οι «Πράσινοι» είναι ένα μπαλόνι από αυτά που δεν ξεφουσκώνουν αλλά συνεχίζουν την πορεία τους προς τα πάνω. Πλέον το μόνο που υπάρχει για εκείνους είναι η κούπα, ακριβώς όπως αρμόζει στο μέγεθος του συλλόγου.

Κέρδισε τον χρόνο και τους οπαδούς της

Μπορεί να μην ακούγεται συχνά, όμως η φετινή πορεία της ΑΕΚ είναι εξίσου σημαντική με εκείνη του Παναθηναϊκού. Μπορεί από το ξεκίνημα της σεζόν η Ένωση να είχε πιο ακριβό ρόστερ, όμως το βάθος και η ποιότητά του αναδείχτηκε μέσα από την εντυπωσιακή δουλειά του Αλμέιδα. Θυμίζουμε ότι και πέρυσι το καλοκαίρι η ΑΕΚ είχε φέρει ένα τσουβάλι παίκτες, αρκετοί από αυτούς με καλά βιογραφικά, όμως στο τέλος της χρονιάς δεν υπήρξε ούτε μισός που να διακρίθηκε. Οι καλοκαιρινές μεταγραφές αποδείχτηκαν εξαιρετικές, αλλά εξίσου εντυπωσιακή ήταν και η «ανάσταση» παικτών που υπήρχαν στην ομάδα και θεωρούνταν τελειωμένοι. Γκαρσία, Αραούχο, Σιμάνσκι, Ρότα, Αθανασιάδης, Χατζισαφί, Μοχαμάντι, Τσούμπερ, Άμπραμπατ, Μάνταλος εξελίχθηκαν σε κομβικά κομμάτια του πρότζεκτ. Όταν λοιπόν σου βγαίνουν όλες οι μεταγραφές και οι παίκτες που βρήκες ήδη εδώ παίζουν δέκα φορές καλύτερα απ’ ότι πριν, δεν είσαι τυχερός, είσαι απλά προπονητάρα.

Η επιλογή Αλμέιδα αμφισβητήθηκε έντονα το καλοκαίρι, όμως χρειάστηκε μόλις μερικούς μήνες για να πίνουν νερό στο όνομά του όλοι οι αεκτζίδες. Ο Αργεντίνος ξεκίνησε από τα μηδέν και έστησε μια ομάδα που παίζει το πιο σύγχρονο ποδόσφαιρο στη χώρα και είναι η μόνη που διεκδικεί το νταμπλ. Εκεί που όλα έμοιαζαν καμένη γη, η ΑΕΚ μπήκε στο νέο της σπίτι και κάνει μια σεζόν όπως την είχαν ονειρευτεί οι οπαδοί της. Τα διπλά σε Τούμπα και Καραϊσκάκη της δίνουν την αυτοπεποίθηση ότι μπορεί να κερδίσει οποιονδήποτε χωρίς ποτέ να κρύβεται. Μπορεί εκείνη να μην έχασε έναν σημαντικό παίκτη της ουσιαστικά για όλη τη χρονιά, έχει όμως συνέχεια σοβαρούς τραυματισμούς πρωτοκλασάτων ποδοσφαιριστών της. Το γκρουπ του Αλμέιδα ωστόσο, βρίσκει πάντα τρόπους να προσαρμόζεται και απαντήσεις σε κάθε πρόβλημα που προκύπτει βγάζοντας συνέχεια νέους πρωταγωνιστές.