Ο Λιονέλ Μέσι αποφάσισε να συνεχίσει την καριέρα του στην Αμερική και όσοι ξέρουν απλά τι σχήμα έχει η μπάλα, καταλαβαίνουν ότι αυτό το «συνεχίσει» είναι απλά τυπικό. Κανείς χωρίς το όνομα Ζλάταν δεν πήγε στο MLS για να εκπληρώσει τις ποδοσφαιρικές του φιλοδοξίες και να συνεχίσει να γράφει ιστορία. Ο Μέσι πάει στο Μαϊάμι για να αποσυρθεί σε μια αντικειμενικά γαμάτη πόλη για να ζει κανείς. Ποδοσφαιρικά ωστόσο αυτό είναι το φινάλε του. Αν δεν φάει ανάποδες με τους κατσαπλιάδες που θα έχει συμπαίκτες και γυρίσει τρέχοντας στην Ευρώπη, οι μόνες φορές που θα ξαναδούμε κάτι από το μεγαλείο του θα είναι με την εθνική Αργεντινής. Για όσο παίζει εκεί.

Παρόλα αυτά τα όσα έκανε στα ευρωπαϊκά γήπεδα  θα τον συνοδεύουν αιώνια. Ο Αργεντίνος υπερπαίκτης αποχωρεί από τη μεγάλη σκηνή ως ο κορυφαίος που πάτησε το πόδι της σε αυτή. Αν αφήσουμε τους συναισθηματισμούς και τη ρετρολαγνεία στην άκρη αυτή είναι η αντικειμενική πραγματικότητα. Ο Μέσι συνδύασε την ποιότητα, την αντίληψη, την οξυδέρκεια και τη διάρκεια στο υψηλότερο επίπεδο. Μια ποδοσφαιρική διάνοια που κατήργησε την έννοια της θέσης στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού. Δεν παίζει κάπου συγκεκριμένα, παίζει απλά “μπροστά“. Ένας παίκτης ορχήστρα, τρομακτικά ολοκληρωμένος στην εκτέλεση, τη δημιουργία, το συνδυαστικό παιχνίδι.

Για χάρη του ο Πεπ επινόησε έναν ρόλο που μέχρι τότε δεν υπήρχε στο ποδόσφαιρο. False Nine για κάποιους, ψευτοεννιάρι για άλλους. Εκεί έγινε η έκρηξη, Ο Μέσι έγινε αυτός που κάνει τα πάντα. Γυρνάει στο κέντρο για να πάρει τη μπάλα και καταλήγει να μπει με αυτή μέσα στα δίχτυα. Γκολ βγαλμένα από παραμύθι, ασίστ που σου καίνε το μυαλό, εμπνεύσεις που πρέπει να δεις στο replay για να καταλάβεις, ντρίμπλες μέσα σε μισό του μισού τετραγωνικού μέτρου. Όλα αυτά με μια μπάλα στα πόδια. Δεν έχει νόημα να μιλήσουμε για αριθμούς. Τα ρεκόρ που σμπαράλιασε θα είναι πάντα εκεί για να τα χαζέψει κανείς.

Η επιρροή του Μέσι στο ποδόσφαιρο ήταν μεγαλύτερη από αριθμούς και νούμερα παρόλο που αυτά ζαλίζουν. Τα στάνταρ που έθεσε δημιούργησαν την ανάγκη για πολύ πιο πλήρης μεσοεπιθετικούς παίκτες. Ικανούς να προσφέρουν σε όλα τα κομμάτια αυτού και όχι μόνο σε κάποια. Ο Μέσι βρέθηκε επί χρόνια σε μια κορυφή που -εκτός του Κριστιάνο– κανείς δεν μπορούσε ούτε να κοιτάξει. Μετά την κατάκτηση του πρόσφατου Mundial, κάρφωσε για τα καλά τη σημαία του GOAT εκεί, όμως ταυτόχρονα φάνηκε ότι έχασε και το κίνητρό του. Κάτι που δεν ταιριάζει σε έναν παίκτη όπως εκείνος. Κάτι που δεν έπαθε ο Κριστιάνο πριν πάει στη Σαουδική Αραβία.

Ο τρόπος που κλείνει ο Μέσι το κεφάλαιο Ευρώπη δεν μπορούμε να πούμε ότι μας ξετρέλανε. Προτιμάμε να βλέπουμε τους κορυφαίους να κλείνουν την καριέρα τους όπως ο Ζιντάν, ο Μαλντίνι, ο Τσάβι, ο Πίρλο. Παίζοντας στο κορυφαίο επίπεδο και όχι στην εφετζίδικη και ποδοσφαιρικά εμετική Ίντερ Μαϊάμι. Αυτό ωστόσο δεν αναιρεί τίποτα από όσα είδαμε από εκείνον τα προηγούμενα δεκαεννέα χρόνια. Πράγματα που δεν έχουμε ξαναδεί και δύσκολα θα ξαναδούμε από κανέναν.