Η ανώτατη ευρωπαϊκή διοργάνωση πολιτισμού επέστρεψε, nature is healing 🙏
Ο τελευταίος ένας χρόνος πόνεσε πολύ, φίλες και φίλοι. Υπήρξαν άνθρωποι που έχασαν τις ζωές τους. Υπήρξαν άλλοι που έχασαν τις δουλειές τους. Οι περισσότεροι από εμάς χάσαμε την κοινωνικότητά μας. Το βασικότερο όλων, όμως, είναι ότι πέρσι, την καταραμένη χρονιά που ονομάστηκε 2020, χάσαμε την Eurovision.
Δυστυχώς, η ανώτατη ευρωπαϊκή διοργάνωση πολιτισμού που σχεδιαζόταν για τον περασμένο Μάιο ακυρώθηκε εντελώς, αφήνοντας ξεκρέμαστα τα πλήθη που είχαν στρέψει το βλέμμα τους στο Ρότερνταμ προκειμένου να ξεχαστούν από την ζοφίλα της πανδημίας μέσα από μια υπέροχη βραδιά extravaganza μουσικοχορευτικής κιτσαρίας.
Μεγάλος χαμένος της υπόθεσης, βέβαια, ήταν μεταξύ άλλων το Netflix, το οποίο είχε συγχρονίσει την Eurovision του 2020 με την ταινία Eurovision Song Contest: The Story of Fire Saga, μέσω της οποίας σκόπευε να συστήσει τον διαγωνισμό τραγουδιού στην αμερικάνικη ήπειρο έτσι ώστε προκαλέσει απανωτά mindfucks σε όποιον δεν είχε τύχει ποτέ να αντικρίσει με τα μάτια του αυτό το υπερ-θέαμα. Η ταινία έκανε την πρεμιέρα της πέρσι κανονικότατα, αλλά εμείς δεν θα μπορούσαμε να το αφήσουμε να περάσει έτσι.
Φέτος λοιπόν που η Eurovision επέστρεψε στη ζωή μας, φέρνοντας μαζί της ένα τσούρμο κοκαρισμένων (;) Ιταλών καυλιάρηδων που σάρωσαν στην μεγάλη βραδιά της μουσικής και του πολιτισμού, είπαμε να γιορτάσουμε αυτήν την επιστροφή προτείνοντας 10 εναλλακτικές ταινίες που θα μπορούσε να έχει φτιάξει το Netflix αντί για το Fire Saga. Όλως τυχαίως, όλες οι προτάσεις αντλούν την έμπνευσή τους από την ένδοξη πορεία της Ελλάδας μας στον διαγωνισμό. Απολαύστε υπεύθυνα και, κυρίως, απενοχοποιημένα.
Ούτε Midsommar ούτε μαλακίες. Η μία και μοναδική βασίλισσα της άνοιξης είναι η Σοφία Βόσσου.
Σίγουρα θα ψηνόταν να το σκηνοθετήσει ο ίδιος ο Paul Verhoeven.
Αφού το πρόσφατο reboot του Hellboy μας απογοήτευσε, ας ποντάρουμε σε Φουρέιρα. Δεν είναι ελληνική συμμετοχή, οκ, αλλά καταλαβαίνετε.
Ήταν όντως περίπτωση A Star Is Born εκείνη η εμφάνιση, δεν πιστεύουμε να διαφωνεί κανένας.
Γιατί κάθε αληθινός σούπερ-σταρ αξίζει να έχει ένα δικό του κυριλέ χολιγουντιανό biopic.
Ακόμα μοιάζει απίστευτο ότι στείλαμε τέτοιο πράγμα, οπότε αν μη τι άλλο του αξίζει μια ταινία.
Μπορούμε να ξεχάσουμε το μπλε χέρι της Γιάννας Τερζή στον τελικό; Όχι, δε μπορούμε. Δυστυχώς.
Ρόμπερτ Ουίλιαμς γνωστός αυταρχικός σατράπης, αν υπολογίσουμε ότι έχει γράψει και τον ύμνο της μεγάλης δεξιάς παράταξης.
Οκ, αυτό μας τρόμαξε ακόμα κι εμάς, αλλά τώρα θέλουμε ένα The Room με τον Σαρμπέλ.
Μόνο μια στρατιά από Σάκηδες μπορεί να σώσει τον κόσμο.