Φωτογραφίες: Luben.tv

Είναι Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2023, ώρα 11 το πρωί. Φτάνω στην φρακαρισμένη από κόσμο οδό Μητροπόλεως και ένα από τα πρώτα πράγμα που ακούω είναι έναν άντρα να λέει στο τηλέφωνο το εξής:

«Δε μπορώ να μιλήσω τώρα. Βρίσκομαι στην κηδεία του βασιλέως.»

Όπως μπορείτε να φανταστείτε, στην οδό Μητροπόλεως για κάποιες ώρες το πολιτειακό δεν θεωρούνταν λυμένο – κατά πάσα πιθανότητα οι παρευρισκόμενοι οριακά αναγνώριζαν ότι η Γαλλική Επανάσταση όντως έγινε. Πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς τη μέρα της κηδείας του έκπτωτου βασιλιά Κοκού και του λαϊκού προσκυνήματος των απανταχού Ελλήνων βασιλικών; Ένα τέτοιο σκηνικό δε χάνεται, οπότε πήγαμε εκεί για να το δούμε από κοντά.

Με το δεδομένο ότι έχουν περάσει κοντά 50 χρόνια από το τάκλιν που έριξε στον βασιλιά ο Καραμανλής ο Sr., η προσέλευση ήταν όντως εντυπωσιακή. Οι αναφορές για 1000+ άτομα που στήθηκαν στην ουρά από αξημέρωτα είναι ακριβείς και ο κόσμος ήταν πολύς μέχρι τις 1.30 το μεσημέρι που ολοκληρώθηκε η τελετή.

 

Από τις 11 και μετά, η αστυνομία είχε αποκλείσει την πρόσβαση στην Μητρόπολη για όλους εκτός από τους διαπιστευμένους, οπότε η μόνη λύση ήταν το γύρω γύρω όλοι.

Η πρώτη στάση ήταν στη δεξιά πλευρά της Μητρόπολης, όπου τρεις ηλικιωμένες κυρίες γκρίνιαζαν ότι δε μπορούν πια να μπουν στο παρεκκλήσι για να ανάψουν ένα κερί. «Αν ήταν για τη Φώφη θα το άνοιγαν» υποστήριξε η μία. Η ίδια κυρία, λίγο πριν ξεκινήσει μια συζήτηση για την Ουκρανία, όπου δήλωσε ότι ο Πούτιν δεν είναι και τόσο κακός όμως «αυτοί» (ξέρετε εσείς) θέλουν να μας στείλουν σε πόλεμο εναντίον του, πήρε την πρωτοβουλία να μεσολαβήσει υπέρ μου σε μια αστυνομικίνα, ώστε να φτάσω για λίγα λεπτά πιο κοντά για να βγάλω πιο άνετα φωτογραφίες. Το όργανο της τάξης δεν πείστηκε από το νεοαποκτηθέν βύσμα μου, οπότε την ευχαρίστησα και απομακρύνθηκα.

Κάπου εκεί ακούστηκαν τα πρώτα γιουχαΐσματα που άκουσα εγώ, τα οποία ήταν για τη Λίνα Μενδώνη. «Καλά της κάνουν», μου είπε ενθουσιασμένη μια 45ρα κυρία με καπέλο αφού μου απάντησε ποια γιουχάρουν. Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, αυτό την έκανε περίπου 10 χρόνια νεότερη από τον μέσο όρο των συγκεντρωμένων. Υπήρχαν φυσικά και πιο νεανικές παρουσίες, αλλά σε γενικές γραμμές οι ώριμες ηλικίες βασίλευαν (oh wait).

Το κύριο τόπικ που απασχολούσε τους συγκεντρωμένους ήταν η βασιλολογία/πριγκηπολογία, δεδομένου ότι άκουσα μέχρι και για τον βασιλιά Χάραλντ της Νορβηγίας. Έχοντας κινηθεί αρκετά για να φτάσω ακριβώς απέναντι από την είσοδο της Μητρόπολης, βρήκα τον άνθρωπό μου. Αυτός ήταν ένας κύριος γύρω στα 65, που μέσα σε δύο λεπτά δήλωσε ότι «ήμουν συνδικαλιστής με τη ΔΑΚΕ» και ότι «δε σταματιέται έτσι ο κομμουνισμός».

Εννοείται ότι η αναφορά της λέξης «κομμουνισμός» με κέρδισε, οπότε έκατσα δίπλα να ακούσω κι άλλα. Μεταξύ άλλων έμαθα ότι οι χουντικοί ήταν στην πραγματικότητα κρυφοαριστεροί διότι αυτοί ξεκίνησαν την εκδίωξη του βασιλέα που ολοκληρώθηκε από το δημοψήφισμα του Καραμανλή. Μέσα σε λίγα λεπτά, ο 65χρονος είχε φτάσει στον Ελευθέριο Βενιζέλο και τη Συνθήκη της Λωζάνης – τα μισούσε φυσικά και τα δύο. Όταν δε κάποιος τον χαιρέτησε με το όνομά του, του είπε ότι «ονόματα καλύτερα να μη λέμε γιατί μπορεί να υπάρχουν και μεταξύ μας αστυνομικοί». Η απίθανη στιγμή που ο φόβος του ασφαλίτη ενώνει τους αναρχικούς με τους βασιλικούς.

Πολλοί από τους συγκεντρωμένους, όπως ο συνδικαλιστής της ΔΑΚΕ, γνωρίζονταν κι από άλλους προοδευτικούς χώρους. Όπως είπε ο ένας:

«Σας είχα δει στο μνημόσυνο για του Μακρυγιάννη.»

Πρόκειται για γνωστό ραντεβού του προοδευτικού κόσμου της χώρας (1, 2). Ένας άλλος είπε περήφανα:

 

«Ο παππούς μου ήταν στη Βασιλική Χωροφυλακή.»

Ενώ μια κοπέλα φλέξαρε καταγωγή:

«Εμείς είμαστε Μανιάτες.»

Βασιλόφρονες στη Λακωνία; Σοκ. Τους άφησα στο «εγώ θα ψηφίσω Βελόπουλο» που είπε ένας από το παρεάκι. Αυτό με έκανε να θυμηθώ ότι από VIPs, εγώ είδα μόνο τον αειθαλή Νίκο Νικολόπουλο να χαιρετάει από κοντά αυτή τη φορά έναν actual γέροντα.

Nature is healing:

Ο ίσως αγαπημένος μου άνθρωπος εκεί ήταν ένας ψηλός κύριος, όχι ιδιαίτερα μεγάλος σε ηλικία, ο οποίος φώναζε δυνατά τα ονόματα όλων των γαλαζοαίματων που πέρναγαν μπροστά από το πλήθος για να μπουν στην εκκλησία. Εξέφραζε όμως όλες τις σκέψεις του δυνατά, οπότε πρώτα φώναξε:

«ΣΟΦΙΑΑΑ» (σ.σ.: στη βασίλισσα Σοφία της Ισπανίας)

Μετά κραύγασε:

«ΑΡΧΙΔΙΙΙ» (σ.σ.: σε κάποιον που δεν είδα ποτέ, πιθανώς στον Μάκη Βορίδη)

Λίγο αργότερα συνέχισε με τους ευγενείς φωνάζοντας:

«ΑΛΕΞΙΑΑΑΑΑ.»

Όταν κάποιοι πιο casuals στη λατρεία των ευγενών του είπαν ότι το παράκανε, τους πακέτωσε φωνάζοντας «ΕΓΩ ΔΕ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙ’ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΦΩΝΑΖΩ». Δεν του απάντησαν τίποτε.

Ένα άλλο πραγματάκι που ένωνε τους παρευρισκόμενους πέρα από τις διάσπαρτες βασιλικές σημαίες που κάποιοι κράταγαν (ή φορούσαν στους ώμους για τους πιο μερακλήδες), το σχετικά preppy στιλ και τα διάφορα ελληνορθόδοξα σύμβολα (πχ το «ICXC ΝΙΚΑ» σε θήκη κινητού, κάποιες παραδοσιακές στολές α λα Μακεδονικό και το καπελάκι ΦΡΕΓΑΤΑ ΛΗΜΝΟΣ που φορούσε ένας παππούς).

Και κάτι πιο αρτιστίκ:

Ήταν τα ατελείωτα κινητά τηλέφωνα που από τη μία κάλυπταν την κηδεία και από την άλλη αποδείκνυαν με φωτογραφίες και βίντεο ότι οι Έλληνες βασιλικοί έκαναν με επιτυχία check-in στην προτελευταία στάση του μονάρχη τους.

Η νικήτρια στον σχετικό διαγωνισμό ήταν μια κυρία με ένα tablet σε μέγεθος Ευαγγελίου, το οποίο κρατούσε με την ίδια ευλάβεια. Από την οθόνη του ευτυχώς κατάφερα να δω την ολοκλήρωση της τελετής, σαν σε φορητό video wall.

Μέχρι τότε όμως είχα την ευκαιρία να ακούσω μια σειρά από σχετικά basic συνθήματα, όπως το «ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ», το «ΖΗΤΩ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ – ΖΗΤΩ» και ο εθνικός ύμνος. Να πούμε εδώ ότι το πλήθος ενθουσιαζόταν κάθε φορά που ο παπάς αναφερόταν στον Κωνσταντίνο ως βασιλέα, κάτι που σχολίασε ικανοποιημένος κι ένας ρασοφόρος που βρέθηκε δίπλα μου. Όπως είπε,

«Η Εκκλησία τον αναγνωρίζει ως βασιλιά, η Πολιτεία τον αγνοεί.»

Ο ίδιος άνθρωπος συστήθηκε μια ξένη ρεπόρτερ του AFP ως επίσκοπος, πρώην μοναχός και πρώην φωτορεπόρτερ για λογαριασμό της Εκκλησίας, στο Άγιο Όρος και τα δύο τελευταία. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να το πω στην ρεπόρτερ, αλλά μια γρήγορη έρευνα έδειξε ότι ο «Χριστόδουλος Διαμαντόπουλος» (αυτό το όνομα έδωσε) δεν είναι επίσκοπος – δεν είναι καν παπάς. Μπορεί να έχει υπάρξει όντως φωτορεπόρτερ στο Άγιο Όρος, ποιος ξέρει.

Σε κάθε περίπτωση, με τούτα και με κείνα είχε φτάσει 1 το μεσημέρι. Ήρθε η ώρα για το μεγάλο φινάλε, δηλαδή τον λόγο που έβγαλε ο πρίγκηπας Παύλος, τον οποίο επανέλαβε στα αγγλικά για τους ξένους followers. Όχι ότι χαλάστηκε ο κόσμος, το αντίθετο:

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην κηδεία παρευρίσκονταν και αρκετοί άσχετοι, όπως δύο Γάλλοι φασαίοι που γνώρισα, οι οποίοι δεν είχαν ιδέα τι παίζει αλλά τελικά άραξαν για το πλούσιο θέαμα.

Και πως να μην κάτσουν; Το κλίμα ήταν όπως η σκηνή με τους ταγματασφαλίτες από τον Θίασο του Αγγελόπουλου αλλά σε remake με τον Παύλο Χαϊκάλη.

Το αδιαμφισβήτητο highlight της τελετής ήρθε με την έξοδο του σκηνώματος από τον ναό, η οποία έξοδος έκανε κάπου 700 χέρια με κινητά να σηκωθούν στον αέρα για να μην τη χάσουν. Αυτό το φουτουριστικορθόδοξο σκηνικό συνοδεύτηκε από λίγες δεκάδες κόσμου να φωνάζει μη ειρωνικά το απόλυτο trad σύνθημα της χώρας:

«ΨΩΜΙ, ΕΛΙΑ ΚΑΙ ΚΩΤΣΟ ΒΑΣΙΛΙΑ.»

Εμείς πάντως ψηθήκαμε και θα κάτσουμε να περίμενε την Επιστροφή του Βασιλιά, Greek Edition:

"Λέμε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του 1973" λέει ο άνθρωπος που γεννήθηκε 25 χρόνια μετά.

Θερίζει η ηλιθιότητα ακόμα και στις μικρές ηλικίες.#μητροπολη pic.twitter.com/S6JpIxRanz

— TheCollector (@Peeetino) January 16, 2023